اولين گربم يه بچه گربه سياه و سفيد بود كه هر روز ميومد پيشم و باهم بازي ميكرديم، بعد يه مدت ميرفت و فردا باز برميگشت، مدرسه كه بودم چند بار اومده بود، مامانم ميگفت هركاري ميكرده از بالا ديوار پايين نميومد و منتظر من بود.

دوران راهنمايي يه گربه تو خونمون وضع حمل كرده بود و دو تا بچه با نمك به دنيا آورده بود، اولا نميذاشت به بچه هاش نزديك بشم، ولي كم كم بهم اعتماد كرد و هر روز باهاشون بازي ميكردم اونم ميشست يه طرف و مارو نگاه ميكرد، بعد يه مدت برداشت بچه هاش رو نميدونم كجا برد و بعد دو سه هفته بدون اونا برگشت، خيلي واضح ميشد تو چشماش غم رو ديد نميدونم چه بلايي سر بچه گربه ها اومده بود...

آخه اين چه طرز خوابيدنه

اين علاقه فكر كنم تو فاميل ما ارثيه چون دايي و پسر دايي هام هم علاقه زيادي به گربه دارن داييم هم گربه داره، حتي تو خيابان تربيت هم يه گربه داريم كه كل خيابون ميشناسنش، اسمش رو گذاشتيم نايب، وقتي تو خيابون راه ميره همه نگاه ها رو به طرف خودش جذب ميكنه و با نگاه خشن و باجذبش حتي باعث وحشت بعضيا ميشه، اونقدر زندگي كرده كه بدونه نبايد به آدما اعتماد كنه ولي خوب ما براش فرق داريم، هر از چند گاهي مياد تو مغازه ميره رو صندلي مخصوص خودش ميشينه و با اوبوهت خاصي نگامون ميكنه، شايد اگه ميتونست باهامون حرف بزنه كلي حرف برا گفتن داشت...

نايب معروف

اين علاقه دو طرفست، گربه ها هم به من علاقه دارند، وقتي وارد محله ميشم گربه ها يكي پس از ديگري به طرفم مي دوند و باهم وارد خونه ميشيم، حالا ديگه مثل بچگي ها وقت بازي با گربه ها رو ندارم، ولي هر زماني كه بتوانم باهاشون بازي ميكنم و اونا هم خودشون رو برام لوس ميكنن، دنياي زيبايي دارند اين موجودات دوست داشتني...

يكي از گربه هاي محله

يكي ديگه از گربه هاي محله

البته احترام به حيوانات و دوست داشتن گربه ها يكي از خصيصه هاي تبريزي هاست، قبلتر ها درهاي ورودي خانه ها دريچه اي تعبيه مي شد به اسم پيشيه يولي (در گربه) كه برا رفت و آمد راحت گربه ها بود...

پيشيه يولي

من در خاطرات مختلفي كه در مورد تبريز خوندم، هم به اين موضوع اشاره شده كه گربه هاي تبريز از آدم ها فرار نميكنن و اين نشون دهنده خوش رفتاري مردم اين شهر و احترام آن ها به حقوق حيوانات است...

تبريز، شهري كه مردمش به حقوق حيوانات احترام قائلند